YARGITAY 9. HUKUK DAİRESİ
Esas No. Karar No. Tarihi:	2012/12412 2012/12535 12.04.2012				İlgili Kanun / Madde 4857 S. İş. K/57
			USULİ KAZANILMIŞ HAK YILLIK İZİN
		ÖZETİ Somut olayda, bozma öncesi  mahkemece yapılan yargılama sırasında alınan bilirkişi raporunda davacının  169 gün kullanmadığı izni olduğu belirlenip  hesaplama yapılmış ve mahkemece bu hesaba değer verilerek hüküm kurulmuştur. Karar davalı tarafından temyiz edilmiş ve Dairemizin ilamı ile bozulmuştur.  Bozma sonrası yeniden uzmanlığına başvurulan bilirkişinin yeniden kullanılmayan izin süresinin miktarını hesaplaması doğru değildir. İlk karardaki izin  süresi davalı açısından usuli kazanılmış hak niteliğinde olup davalı açısından kesinleşmiştir. Bu nedenle fazla izin ücretine hükmedilmesi bozmayı gerektirmiştir.

            A) Davacı İsteminin Özeti:
            Davacı, iş sözleşmesinin 4857 sayılı  İş Kanununun 18. maddesi uyarınca feshedildiğini, yıllık izin haklarının tam olarak kullandırılmadığını ileri sürerek yıllık izin ücreti alacağının davalıdan tahsilini istemiştir.
            B) Davalı Cevabının Özeti:
            Davalı, davacının yıllık izinlerinin bazılarını kullandığını  savunarak, davanın reddini istemiştir.
            C) Yargıtay Bozma İlamı:
           Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Davalının temyizi üzerine Dairemizin  25.02.2011  tarih ve 2009/5367 E , 2011/5035  K s ilamı ile   davacının kullanılmayan izinleri karşılığı alacağının izin kullandırılması gereken dönem sonu ücreti üzerinden hesaplanması gerektiği  gerekçesiyle bozulmuştur.
            D) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
            Mahkemece,    bozma ilamı  usul ve yasaya uygun bulunduğundan uyulmasına karar verilmiştir.  Yapılan yargılama  sonucunda toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın  kabulüne  karar verilmiştir.
            E) Temyiz:
            Kararı davalı temyiz etmiştir.
            F) Gerekçe:
             Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının hak ettiği yıllık izin süresinin ne kadar olduğu noktasında toplanmaktadır.
            Somut olayda, bozma öncesi  mahkemece yapılan yargılama sırasında alınan bilirkişi raporunda davacının  169 gün kullanmadığı izni olduğu belirlenip  hesaplama yapılmış ve mahkemece bu hesaba değer verilerek hüküm kurulmuştur. Karar davalı tarafından temyiz edilmiş ve Dairemizin ilamı ile bozulmuştur.  Bozma sonrası yeniden uzmanlığına başvurulan bilirkişinin yeniden  kullanılmayan izin süresinin miktarını hesaplaması doğru değildir. İlk karardaki izin  süresi davalı açısından usuli kazanılmış hak niteliğinde olup davalı açısından kesinleşmiştir. Bu nedenle fazla izin ücretine hükmedilmesi bozmayı gerektirmiştir.
            G) Sonuç:
            Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı  sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.04.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.