İlgili Kanun / Madde
4857 S.İşK/19,21

T.C
YARGITAY
9.HUKUK DAİRESİ

Esas No:  2006/33626
Karar No: 2007/4743
Tarihi:      20.02.2007

l EMEKLİLİĞİ HAK ETMİŞ İŞÇİNİN İŞE İADE TAZMİNATININ ALT SINIRDAN BELİRLENMESİNİN GEREKMESİ
l GEÇERSİZ FESİH

ÖZETİ: Mahkemece sonuç itibari ile feshin geçersizliğine karar verilmesi doğrudur. Ancak 4857 sayılı İş Kanunu'nun 21. maddesi uyarınca işe başlatmama tazminatının 4 ile 8 ay arasında belirlenirken, işçinin kıdemi ve fesih sebebi gibi nedenlerle yasal sınırlar içinde belirlenmesi gerekir. Davacının emekliliğe hak kazandığı sabittir. Dairemizin kararlılık kazanan uygulaması uyarınca, emekliği gelen ve iş sözleşmesi işletmeden kaynaklanan nedenle feshedilen, ancak geçerli neden kanıtlanmadığı hallerde fesih sebebine göre işe başlatmama tazminatının alt sınır olan 4 ay üzerinden belirlenmesi gerekir.

DAVA: Davacı, iş sözleşmesinin geçerli neden olmadan feshedildiğini  belirterek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır. Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü
Davacı, iş sözleşmesinin geçerli neden olmadan feshedildiğini belirterek feshin geçersizliğine ve işe iadesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı işveren vekili, davacının iş sözleşmesinin şirketin rekabet gücünün arttırılması, istihdamın etkinleştirilmesi, üretim ve verimliliğin arttırılması politikası ve bu konuda çalışmalar nedeni ile emekliliğe hak kazanması, hizmetine ihtiyaç duyulmaması nedeni ile işletmeden ve işin gereklerinden kaynaklanan geçerli nedenle feshedildiğini savunur
Mahkemece, Mahkemece, eski TIS döneminde uygulanan emeklilik ile ilgili düzenleme ve protokolün 01.09.2005 tarihinde imzalanan TİS de yer almadığı, davacı için önceki hükümlerin uygulanamayacağı, salt emekliliğin geçerli neden olmayacağı, işverenin 2006 yılı başında 158'i kapsam içi, 98 kişisi kapsam dışı olmak üzere yeni işçi aldığı, çıkarılan işçilerin yerine yeni işçiler kaydırıldığı, hizmetine ihtiyaç duyulmadığını kanıtlayamadığı gerekçesi ile feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesine karar verilirken, işe başlatılmadığı takdirde, davacının kıdemi dikkate alınarak 6 aylık ücreti tutarında işe başlatmama tazminatının belirlenmesine hükmedilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı vekili temyiz edilmiştir.
Mahkemece sonuç itibari ile feshin geçersizliğine karar verilmesi doğrudur. Ancak 4857 sayılı İş Kanunu'nun 21. maddesi uyarınca işe başlatmama tazminatının 4 ile 8 ay arasında belirlenirken, işçinin kıdemi ve fesih sebebi gibi nedenlerle yasal sınırlar içinde belirlenmesi gerekir. Davacının emekliliğe hak kazandığı sabittir. Dairemizin kararlılık kazanan uygulaması uyarınca, emekliği gelen ve iş sözleşmesi işletmeden kaynaklanan nedenle feshedilen, ancak geçerli neden kanıtlanmadığı hallerde fesih sebebine göre işe başlatmama tazminatının alt sınır olan 4 ay üzerinden belirlenmesi gerekir.
4857 sayılı İş Yasasının 20/3 maddesi uyarınca Dairemizce aşağıdaki şekilde karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan gerekçe ile;

1. Mahkemenin kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2. Feshin GEÇERSİZLİĞİNE ve davacının İŞE İADESİNE,
3. Davacının yasal süre içinde başvurusuna rağmen davalı işverence süresi içinde işe başlatılmaması halinde ödenmesi gereken tazminat miktarının fesih nedeni dikkate alınarak takdiren davacının 4 aylık brüt ücreti tutarında BELİRLENMESİNE,
4. Davacı işçinin işe iadesi için işverene süresi içinde müracaatı halinde hak kazanılacak olan ve kararın kesinleşmesine kadar en çok 4 aya kadar ücret ve diğer haklarının davalıdan tahsilinin GEREKTİĞİNE,

1. Harç peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
2. Davacının yapmış olduğu 41.50 YTL yargılama giderinin davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, davalının yaptığı yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına.
3. Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 450-YTL ücreti vekaletin davalıdan alınarak davacıya verilmesine,

8. Peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, Kesin olarak 20.2.2007 tarihinde oybirliği ile karar verildi.